طمع کشاننده به هلاکت است و نارهاننده ، و ضامنى است حق ضمانت نگزارنده ، و بسا نوشنده که گلویش بگیرد و پیش از سیراب شدن بمیرد ، و ارزش چیزى که بر سر آن همچشمى کنند هر چند بیشتر بود مصیبت از دست دادنش بزرگتر بود ، و آرزوها دیده بصیرت را کور سازد و بخت سوى آن کس که در پى آن نبود تازد . [نهج البلاغه]

:: دفتر خاطراتم را برگی بزن ::

--------------

:: لوگوی اهالی عشق ::

--------------

:: جستجوی وبلاگ گلنار ::

--------------

:: خبرنامه وبلاگ گلنار ::

--------------

:: نوای عشق ::

--------------